Iedereen vormt hier een geheel
De eerste dag dat Peter Dunnink vanuit de Wet sociale werkvoorziening aan het werk ging voor Donker Groen, onderdeel van Donker Groep, vreesde hij dat zijn beperking zou leiden tot een snel einde van de samenwerking. Maar het tegendeel gebeurde. Inmiddels is hij als hovenier in Staphorst, wat valt onder de vestiging in Hoogeveen, een vertrouwd gezicht.
Iedereen van waarde voor ons bedrijf
Peter Dunnink (43), een nuchtere Drent. Optimistisch en goedlachs bovendien. Geregeld maakt hij een geintje als hij vertelt over zijn leven tot zover. Een leven dat hobbels heeft gekend, maar waarin inmiddels alles op zijn plek is gevallen. Hij heeft werk waar hij met plezier naartoe gaat, fijne vrienden en vanaf 31 oktober kan hij wonen in zijn eigen huis. ,,Dan begint mijn nieuwe leven,” zegt hij glunderend.
Meer tijd nodig
Bij zijn geboorte gingen dingen mis. ,,Eigenlijk ben ik stuk getrokken.” Hij was een flinke baby en de verloskundige moest kracht zetten. Zenuwen aan zijn rechter arm raakten onherstelbaar beschadigd, zijn linker schouder liep eveneens schade op en zijn hoofd kreeg ook het een en ander te verduren.
Hij strekt zijn armen, de rechter is duidelijk korter dan de linker. ,,Ik krijg hem ook niet boven mijn schouder zonder hem zelf omhoog te duwen.’’ Zijn hersenen hebben een knauw gekregen tijdens de geboorte. ,,Ik heb meer tijd nodig om dingen te begrijpen en te leren. Mijn kortetermijngeheugen is ook niet goed. Dingen van langer geleden kan ik me juist heel scherp herinneren.”
Buiten zijn
Hij ging naar een basisschool voor moeilijk lerende kinderen in Zwolle. Had hij huiswerk, dan was het: ,,Roef, roef, roef, klaar en weg. Ik maakte mijn huiswerk wel, maar zo snel mogelijk.” Hij wilde namelijk liever buiten zijn, in de natuurrijke omgeving van Staphorst waar hij altijd heeft gewoond.
Later leerde hij aan de LTS in Meppel. Hij koos voor de richting bouw, wat hem bij nader inzien toch niet helemaal lag. Na zijn opleiding schreef hij zich in bij Reestmond, die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan werk helpt.
Deel van het geheel
Hier maakte hij kennis met het hovenierswerk. ,,Bij het ziekenhuis in Staphorst en een wijk in het dorp mocht ik het plantsoen onderhouden. Maar ik heb ook wel in het bos gewerkt. Bomen zagen; práchtig.”
Peter, die in de kern een waar natuurmens is, zat er prima op zijn plek. Na de invoering van de participatiewet in 2015 veranderde het sociale werkveld in Staphorst. Lang verhaal kort: het deel van het dorp waar Peter werkt, kwam onder de hoede van Donker Groep.
,,Ik kom uit de Wet sociale werkvoorziening en dan ineens werk je bij Donker. Ik, met mijn lichamelijke beperking, bij een serieus commercieel bedrijf. Ik vreesde dat ik de eerste zou zijn die zou afvallen. Maar het is me tot op heden gigantisch meegevallen! Ik heb nooit het gevoel gehad dat wij van Reestmond een aparte ploeg vormden binnen Donker. Het is één geheel.” Grappend voegt hij eraan toe: ,,Ze zijn hier allemaal net zo gek als wij.” (Tekst verder onder foto)
"Bij mijn geboorte gingen er dingen mis. Eigenlijk ben ik stuk getrokken. Zenuwen raakten onherstelbaar beschadigd en mijn hoofd kreeg veel te verduren."
Orde met papiertje
Hij heeft verschillende dingen gedaan als hovenier, maar zit tegenwoordig veel op de maaier. Zijn voorman weet dat overzicht fijn voor hem is en dat nieuwe dingen leren stapsgewijs gaat. ,,Ik heb mijn vaste route, ik weet waar ik naartoe moet. Mijn voorman zet het op een papiertje, vooral als de route iets anders wordt. Ben ik er geweest, dan zet ik er een kruisje achter en ga ik weer door.”
De verantwoordelijkheid die hij krijgt hij vindt hij één van de fijnste dingen. ,,Gaat iets kapot, dan moet je zelf zorgen dat je het maakt of dat het gemaakt wordt en dat is het dan. Wordt verder geen punt van gemaakt, ik word niet uitgefoeterd of zo. En ze sturen me met de maaier op pad! Hadden ze geen vertrouwen in me, dan lieten ze me dat ook niet doen.” Hij ervaart verder gemoedelijkheid op zijn werk. Hij kan goed met iedereen overweg, met sommige collega’s is hij bevriend geraakt.
Meer zelfstandig
Hoe hij zich door de jaren heen heeft ontwikkeld in zijn werk, vindt hij lastig te zeggen. ,,Dat gaat geleidelijk, daar ben ik me niet bewust van.” Voorman Jan Vos benoemt dat Peter veel zelfstandiger is geworden. ,,Hij kan voor een groot deel mee in het bedrijfsleven. Hij moet alleen de juiste ondersteuning krijgen.”
En die krijgt hij, wat eraan bijdraagt dat hij elke dag weer met plezier naar zijn werk gaat. ,,Ik vermaak me hier prima en ik hoop dat dit nog zeker twintig jaar doorgaat!”