Je maakt deel uit van een groep, zo voelt het voor mij echt
Fabian Posthumus was zelf nooit op het idee gekomen om hovenier te worden, tot een jobcoach hem op dit idee bracht. Het blijkt een schot in de roos. Het werk is zelfs zijn hobby geworden. Komt hij een plant tegen die hij niet kent, tijdens zijn werk of daarbuiten, dan zoekt hij meteen de naam op. ,,Dat vind ik mooi om te weten.”
Wat het precies is, weet Fabian Posthumus niet. Maar hij heeft moeite om op gang te komen. En hij heeft meer tijd nodig dan anderen om iets te lezen of te leren. Dat was al in zijn kindertijd zo, wat reden was dat hij al snel op een basisschool voor moeilijk lerende kinderen belandde. Hij was als kind het liefst buiten. Ging de bossen in, bouwde hutten, zat op scouting. ,,Maar ik hield ook van lekker eten. Dus wilde ik later kok worden.”
Niet goed leren
In zijn tienerjaren zat hij vijf jaar op de praktijkschool - ,,ik had een jaartje extra nodig” - waar hij kennismaakte met het koksvak. ,,Maar dat was niks voor mij, ontdekte ik. Er komt te veel druk bij kijken. Daar kan ik niet goed mee overweg.” Hij had nog het idee om archeoloog te worden. Een docent vertelde hem dat hij dat wel kon vergeten. ,,Daar moet je héél veel voor leren en leren kan ik niet goed.”
Op zijn zestiende ging hij uiteindelijk aan het werk. Op de retourafdeling van een distributiecentrum. ,,Alles wat uit winkels kwam en niet meer gebruikt kon worden, werd verwerkt. Lege kratten zette ik op pallets zodat ze konden worden schoongemaakt.” Het was een groot bedrijf met een grote hal, maar vaak stond alles zo vol dat hij maar een straal van één meter had om zich in te bewegen. ,,Ik voelde me opgesloten. Dat vond ik niet prettig.”
Naar buiten
Internet was zijn vriend. Die bracht hem bij Jobcoach, waar hij zich mocht inschrijven. ,,Ik kreeg allerlei vragen. Hoeveel wil je verdienen? Dat maakte mij niks uit, als ik maar íets kon verdienen.”
Uiteindelijk kreeg hij het voorstel om in het groen te werken en dat zag hij wel zitten. Hij mocht aan de slag bij een hoveniersbedrijf dat actief is in beschermde natuurgebieden. Hij werkte onder andere in de duinen van Noord-Holland. Hoewel het werk hem lag, werd zijn contract niet verlengd na de proeftermijn.
Jobcoach kwam vervolgens met IJmond Werkt! Dit bedrijf spant zich in om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek bij een bedrijf te geven. Fabian kwam zo weer aan een nieuwe job. Een jaar of zeven geleden stelde zijn toenmalige voorman voor om hem te detacheren bij Donker Groen, vestiging Benninkbroek. Dit bleek een perfecte match. Sinds dit jaar is hij zelfs in dienst bij Donker.
Leuke groep
Het werk bevalt hem goed, vertelt hij in de tuin van een museum in Castricum. ,,Soms heb je mooi weer, soms heb je slecht weer; ik vind het allemaal prima. En ik werk in een leuk groepje. Maakt iemand een slimme grap, dan ga ik eroverheen met een nóg slimmere grap. Dat is leuk. Je maakt deel uit van een groep, zo voelt het voor mij echt.”
Hij heeft veel geleerd. Plantennamen. Werkwijzen. ,,En ik ben meer zelfstandig geworden. Als een opdracht goed is uitgelegd, lukt het me om zonder extra hulp het werk uit te voeren. En mocht iets toch wat lastiger gaan, dan ik ben creatief genoeg om er zelf uit te komen.” Hij heeft dankzij Donker Groen ook een mbo-opleiding gevolgd. ,,Niveau 1. Niveau 2 heb ik geprobeerd, maar is lastig in combinatie met werk.”
"Groenonderhoud doen in een dierentuin: dan ben ik écht verkocht”
In beweging
Het komt wel eens voor dat zijn werkplanning net iets anders wordt dan aanvankelijk is aangegeven. Daar is hij inmiddels wat aan gewend. ,,Maar ik weet dingen liever op tijd. Mijn voorman wist dat in het begin niet. Maar we zijn inmiddels goed op elkaar ingespeeld en hij houdt er zoveel mogelijk rekening mee.” Wat Fabian liever ook niet doet, is leiding geven. Dat heeft hij wel eens gedaan. ,,Maar dan gaat er iets niet zoals ik had gedacht en ervaar ik te veel druk.”
Je kunt van Fabian zeggen dat hij een zelfbewuste man is. Hij weet wat bij hem past en wat niet, wat hem goed ligt en wat hij beter niet op zijn bordje moet krijgen. En hij weet dat hij op zijn plek is bij Donker. ,,Ik wil hier zeker blijven. Ik vind het werk mooi. Buiten in de natuur, met genoeg ruimte om me heen en in een leuke ploeg. En ik ben de hele dag in beweging, dat is voor mij ook belangrijk. Ik zit liever niet stil.”
Perfecte plek
Waar veel mensen van hun hobby hun werk maken, heeft Fabian van werk inmiddels zijn hobby gemaakt - naast badmintonnen, het schrijven van fantasieverhalen en het maken van tekeningen. Het groen boeit hem en hij wil er steeds meer van weten. Komt hij een bloem of plant tegen die hij niet kent, dan zoekt hij met een app meteen de naam op. ,,Ik vind dat hartstikke leuk om te weten.”
Het zat er ergens altijd wel in, zijn liefde voor de natuur. Al richtte zich dat eerder vooral op dieren. Zijn vader werkte op een dierenambulance. Als kind mocht Fabian vaak mee. Tot op de dag van vandaag kijkt hij graag documentaires over dieren, net als zijn vader bij wie hij woont. Een grote droom die hij altijd heeft gehad, was werken als verzorger in een dierentuin. Maar om daar tussen te komen, is lastig: het aanbod is groter dan de vraag.
"Maar wat misschien een grotere kans maakt, is dat ik het groenonderhoud kan doen in een dierentuin. Dan ben ik écht verkocht, dat is het beste van twee werelden. Dus misschien lukt dat nog wel ooit eens. Het is mooi om te dromen en voor de toekomst iets te hebben om naar uit te kijken."
